پدیدارشناختی

یک پدیده، واقعیت یا حادثه ای عینی است. پدیده ممکن است یک شی یا یک جنبه از یک شی باشد ( گل رز یا عطر گل رز). موضوعی که در این تعریف حایز اهمیت است، واقعیت عینی و قابل مشاهده است که ما آن را از طریق یکی از حواس خود درک می کنیم. یک پدیده چیزی نیست که ما تصور کرده یا در ذهنمان مجسم کنیم، هر چند مشاهده، خود با تفکر همراه است.

ادراکات فردی

موقعی که یک شیء بر یکی از اندام های حسی ما اثر می گذارد و ما آن را احساس می کنیم، با افکارمان نیز آن را تعقیب می کنیم. و بر اساس انتظارات و گرایشهایی که حاصل تجارب گذشته ماست، آن را تعبیر و تفسیر کرده و به آن معنی می بخشیم. بنابراین، احساس ما، ادراک ما از یک پدیده است. ادراک فردی از یک پدیده با ادراک فرد دیگر از همان پدیده، ممکن است متفاوت باشد.
این ویژگی از درک شخصی اشیا، مرکز اصلی توجه رویکرد پدیدار شناختی شخصیّت است. آنهایی که رویکرد شناختی پذیرفته اند، اعتقاد دارند که اعمال، عواطف و افکار فرد در اثر ادراکات شخصی او مشخص می شوند.

---

تعریف دانش هرمنوتیک

هرمنوتیک (به انگلیسی: Hermeneutics)‏

دانشی است که به «فرایند فهم یک اثر» می‌پردازد و چگونگی دریافت معنا از پدیده‌های گوناگون هستی اعم از گفتار، رفتار، متون نوشتاری و آثار هنری را بررسی می‌کند. دانش هرمنوتیک با نقد روش‌شناسی، می‌کوشد تا راهی برای «فهم بهتر» پدیده‌ها ارائه کند؛ اگرچه گروهی از نظریه‌پردازان هرمنوتیک، با ایجاد و تبیین «روش» در مسیر فهم مخالفند و «فهمیدن» را یک واقعه می‌دانند که قابل اندازه‌گیری و روش‌مندسازی نیست. به زبان ساده‌تر، دانش هرمنوتیک به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش است که آیا روش و راهکاری وجود دارد تا خوانندگان یک متن و یا بینندگان یک اثر هنری، با به‌کارگیری آن روش، به دریافت معنای ثابت و مشخصی از آن اثر یا متن دست یابند؛ یا این که درک و فهم هر مخاطبی مختص اوست و با دیگری تفاوت دارد.
در برابر واژهٔ هرمنوتیک، بیشتر از کلمهٔ « تفسیر » و یا « تأویل » استفاده می‌شود، هرچند که این دو لفظ، ترجمه‌های مناسبی برای واژهٔ هرمنوتیک نیستند.

ریشه‌شناسی

هرمنوتیک، از فعل یونانی (Hermeneuein) به معنای «تفسیر کردن» اشتقاق یافته و با واژهٔ هرمس (خدای پیام رسان یونانیان) دارای ریشهٔ مشترک است. هرمس واسطه‌ای بود که به عنوان مفسر و شارح، محتوای پیام خدایان را که ماهیت آن فراتر از فهم آدمیان بود، برای آنها به گونه‌ای قابل درک درمی‌آورد. «هرمس» و مکتبی که به نام خود او به «مکتب هرمسی» موسوم شده، پدیده‌ای جهانی است و در تاریخ تمدنهای بزرگی مثل ایران، یونان و حتی مصر و بعدها درتمدن اسلامی هم می‌توان رد پای او و مکتبش را دید.